Podróże rowerowe > piotr mitko .com

Akcja zakończona!

Wpisy z kategorii: relacja

Bicie rekordu i jak to się skończyło...

6 razy w życiu udało mi się przejechać w ciągu jednego dnia ponad 200 kilometrów, ale w 5 przypadkach tego nie planowałem - zmusiły mnie okoliczności, albo tak mi się dobrze jechało :) Tylko raz zrobiłem taki dystans dlatego, że od początku było to moim celem. Wówczas osiągnąłem 221 km, zakończyłem jazdę o godz. 19 i choć miałem jeszcze siły i ochotę, to dałem sosbie spokój, bo byłem już na miejscu, a miałem mały problem z rowerem - grunt, że rekord był.

Zadawałem sobie później pytanie, ile maksymalnie mógłbym przejechać. Najodważniejsza myśl, do jakiej doszedłem sam, to 250 km. Pora przedstawić Krzyśka Górnego :) Krzysiek jest kolarzem z krwi i kości, od lat ostro trenuje i ściga się w maratonach. Nie pozwolił mi myśleć o tym, by jechać cały dzień dla jakichś "mało ambitnych" 230 czy 250 km. Uznałbym, że buja w obłokach, ale robił już trasy po 350, 430 i 450 km! No dobra - Krzysiek potrafi, ale czy ja też?

W ubiegłym roku zaplanowaliśmy, że w wakacje wybierzemy się w trasę, która odeśle mój stary rekord do historii :)

Przygotowania?

Krzysiek zawsze jeździ dużo, więc pewnie nie odczuł różnicy. Ja od początku obawiałem się tej trasy i dlatego starałem się trenować jak najwięcej, ale życie mi na to nie pozwoliło :] Na szczęście kilka lat rowerowego doświadczenia nie odeszło w niepamięć. Dieta i rozłożenie sił to tutaj klucz do sukcesu. Okazało się też, że choć ostatno robiłem niemal same mikro-trasy po 5, 10, 15 kilometrów, to duża regularność w takim jeżdżeniu przywróciła moim nogom długodystansową formę sprzed roku.

Jedziemy, jedziemy!

Celem naszej podróży... acha, sami zgadnijcie! Krzysiek będzie podpowiadać ;)

Jechało mi się świetnie, również dzięki doskonałemu przewodnikowi, jakim jest Krzysiek - zawsze wiedział którędy jechać, rozbijał wiatr i ostrzegał przed dziurami w jezdni. Pogoda też idealnie dopisała. Do 160. km było łatwo. Przez kolejne 40 km walczyłem z kryzysem sił, ale pomimo tego podkręcaliśmy średnią (zaczęliśmy od 23, doszliśmy do 25,5, skończyliśmy na 25).

Utrudnienia

Przez cały dzień bolały mnie ścięgna Achillesa - chyba nawet bolały mnie jeszcze zanim ruszyliśmy :] Ból ten oczywiście nasilał się. Kolano zaczęło mnie boleć ok. 250 kilometra. Niestety zapomniałem o swojej zasadzie nr 1: "zdrowie jest ważniejsze niż plan". Mogłem wsiąść w pociąg, ale w ferworze walki nawet o tym nie pomyślałem. Kolejny dowód na to, że pod wpływem adrenaliny człowiek myśli inaczej. Rekord był w zasięgu nóg - wydawało się, że możemy być na miejscu grubo przed 21, i że tylko kataklizm zdoła nas powstrzymać. Jak się okazało, do "kataklizmu" nie było daleko.

Na 303. kilometrze zatrzymałem się, by zbadać dlaczego tylne koło wpada w turbulencje przy lekkim hamowaniu. Nie znalazłem żadnego kamienia w klockach, ale Krzysiek po chwili wypatrzył przyczynę: pęknięta obręcz. Gdyby ten defekt nastąpił kilka kilometrów wcześniej, albo gdybyśmy zauważyli go kilka kilometrów później, to moglibyśmy nie dojechać do celu. Odpięliśmy hamulec, zacząłem omijać najdrobniejsze dziury, zwolniliśmy... Ostatecznie osiągnęliśmy cel już po ciemku, przed 22. Dokładnie 2 kilometry od miejsca noclegu pęknięcie w feldze zrobiło się na tyle duże, że przecięła się dętka i dalej jechałem już na kapciu. Ale cel został osiągnięty!

Podsumowanie i wnioski

Z 17 godzin aż 4 zużyliśmy na odpoczynki. Z tego pół godziny zeszło na robienie filmu, a pozostałe to fizjologia, zakupy i opieka nad rowerami. Od rana do końca jazdy zjadłem: kleik ryżowy, 3 banany, 2 bułki z serem, 2 kanapki ze smalcem, tabliczkę czekolady, 200g markiz czekoladowych, jogurt pitny, małe frytki, shake waniliowy, 2 tabletki magnezu. Wypiłem 1,7 litra wody niegazowanej i 1 l powerade.

Z tej wycieczki wyniosłem trochę nauki. Przede wszystkim, że na tak długiej trasie należy pedałować jak Armstrong, a nie jak Ulrich :) Mimo że stale robię postępy, wciąż mam za niską kadencję i jadę zbyt siłowo, za mało technicznie. Po drugie - felga, na której kulałem się 19 tys. km (w tym po islandzkich wertepach) też ma swoje granice wytrzymałości. Dobrze, że pękła w Polsce, a nie "gdzieś tam"... Mam za sobą 90% równika, a jeszcze nigdy nie złamałem szprychy. Przed kolejnym dalszym wypadem przyjrzę się dokładniej jak wyglądają moje koła.

Od tygodnia kuleję, ale jedna rzecz nie daje mi spokoju... dałoby się zrobić więcej ;)

23.07.2011
Podobne wpisy: Cztery Rowery • Najlepsze filmy rowerowe • Skąd prąd

tagi: polska, przyjaciele, filmy, relacja

---

Skomentuj

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

O mnie

Wyruszyłem kiedyś w podróż rowerem... Odtąd wiem, że nawet największe marzenia są w zasięgu ręki.
Trzeba tylko uwierzyć.

Piotr Mitko
piotr.mitko@gmail.com

rozmowa - radio eM
rozmowa - radio Katowice
artykuł - Gość Niedzielny
rozmowa - portal wiara.pl

Film

Kategorie wpisów

radio wywiady film przygotowania z_innej_beczki imprezy wulkany polska ludzie sprzęt przyjaciele zdjęcia występy islandia polecam islandia2012 filmy relacja prywatne nordkapp

Najnowsze komentarze

Polecam

Gospel Sound
- Katowicki Chór Gospel
Biuro Rachunkowe Korpyta
- Zaufana i sprawdzona firma :)
Natalia Tlałka
- Zdjęcia sercem robione
Studio ARTBERRY
- zawdzięczam projekt plakatu

Możesz na mnie kliknąć :)